Vriendinnetje
Iedere maand tekent Nicolette
Wever* ons uit ten voeten. Deze illustratie valt bij As niet altijd in goede
aarde...
Tring! Tring!
“Met Mi-.”
“As! Zeg Miep, ik zit zo naar die illustratie van Nicolette te kijken
en ik zie dat jij grotere borsten hebt dan ik.”
“Ja As, dat had ik ook al gezien. Maar ik dacht, ik smoes niks, anders
gaat As moeilijk doen.”
“Nou, dan vraag ik Nicolette of ze mij volgende maand dubbel D geeft.”
Typisch As. Heb ik een meevallertje,
moet zij daar weer overheen. Nu is het zo dat As en ik onafhankelijk van elkaar
bij Nicolette verzoekschriftjes indienen. Als ze ons dan toch moet uittekenen,
dan graag in een mooie jurk, met lange benen, lange wimpers, lange haren.
En als het kan, een iets vollere boezem? Als ze toch bezig is.
Wij denken namelijk dat wij daarmee in de salon ons voordeel doen. Dat er
dan meer mannen met ons willen dansen. Want As en ik zijn nogal ‘petite’,
de mannen zien ons makkelijk over het hoofd. Natuurlijk moet Nicolette het
wel in kleine stapjes doen, anders valt de metamorfose zo op. En dan ziet
As mijn vorderingen ook niet zo snel. Hoopte ik.
Maar As heeft een goede bril en daarmee ziet ze alles en nu had ze zelfs gezien
dat ik een ‘spleet’ op de borst had. “Het lijkt wel een bilspleet!”,
riep ze verontwaardigd. Nou, ik vind dat wel meevallen, maar ik weet hoe ze
is, dat pikt ze niet. Dus ik verzachtte mijn aanwinst met de mededeling dat
het door die spleet wel lijkt alsof mijn boezem uitgeblust op mijn navel hangt.
Het is een ware concurrentieslag
tussen As en mij. Ik kan het eigenlijk niet zo goed hebben dat zij gouden
dansschoentjes heeft. Maar zij wordt groen van jaloezie als ik een jurk draag
die zij ook graag wilde hebben, maar nu heb ik hem. Ook al staat hij me niet.
En ja, wat mannen aangaat, zijn we ook niet eensgezind. Dan heeft zij in de
salon een minnaar opgedaan die ik ook wel had willen versieren en dat gaat
dan niet meer. Ik hoef zo'n afgelikte boterham niet.
Maar soms sluiten de gelederen
zich. Dan danst As met een man die lelijk tegen haar doet. Die haar ruw bejegent.
Of haar als zo'n plastic-object-ten-dienste-van-eigen-lage-lusten leidt! Zo’n
man. Dan kom ik om de hoek kijken en geef ik hem toch van katoen!
Ze moeten natuurlijk niet aan As komen, want dan komen ze aan mij...
* Voor het Nederlandse tangoblad
La Cadena.
